Trauma? Of unieke ervaring?

Ik kijk naar de lucht maar wend snel weer mijn blik naar beneden. Het knijpen met mijn ogen om de felle zon buiten te houden helpt niet om de kloppende pijn in mijn hoofd te verdrijven. Ik weet niet eens meer hoe lang ik onderweg ben.

Het idee dat ik dit alles droom wordt ook steeds aannemelijker, want mijn vermoeidheid van de zware lessen maakt de grens tussen slaap en bewustzijn vager dan die al was.

De ene straat volgt de andere op en de open pleinen die ik tegenkom ogen steeds uitgestrekter. Gelukkig lijken mijn teamleden net zo vastberaden te zijn als ik om te slagen in onze missie.

In eerste instantie denk ik dat de vage omheiningen van het MAS dat ik meen waar te nemen een illusie is. De zoveelste illusie, die naar niets dan teleurstelling leidt. Toch begint mijn hoop dat ik mijn bestemming heb bereikt toe te nemen want zelfs nu ik dichterbij kom, houdt de illusie stand.

Terwijl mijn ogen zweverig over een immens plein afdwaalden, hebben mijn collega’s de andere kant van Het Eilandje ontdekt, maar tegelijkertijd schreeuw ik hen toe om rustig te blijven genieten van al het schoons dat op ons afkomt.


Instinctief loop ik naar de meeuwen aan de rand van het water. Ik laat mijn zintuigen genieten van de inspirerende en rustgevende sfeer waar ik lange tijd naar gesmacht heb. Ik bevind mij in een trance die mijn gedachtegang prikkelt, een frisse bries voelt daarbij enorm koud aan. Dan blijft het enkele seconden stil.

Door een bruuske beweging wekte een groepje enthousiaste studenten onze aandacht. Hun aanwezigheid doorprikte mijn ballon van intens genot, maar ik voel helemaal geen angst. Integendeel, ik besef dat ons doel zich weldegelijk op dit plein afspeelt na een gezellige koffieklets te hebben gemaakt met deze projectbeesten van het MAS. De aanwezigheid van andere toeristen betekent dat ik me mag opmaken voor een geweldig tweede semester.

Wat mij hier heeft gebracht? Ik wijs naar een boeiende workshop van mijn gekozen richting, in de hoop het begrip van de immense wereld van de journalistiek voor mij te winnen.

Enigzins tot mijn verbazing lijkt deze hoop vervuld te worden en ik weer in mijn trance bevind. Hiervoor heb ik wel camera en statief moeten boven halen. In de minuten die volgen hebben we een ware kortfilm ineengeknutseld die zeer spoedig te bezichtigen is op deze pagina.