Bloed, zweet en tranen.
De afgelopen dagen hebben we gezwoegd, geploegd, maar vooral gefilmd en gevloekt.
Woensdag zijn we gestart met opnames voor het Pomphuis. Aangezien het weer ons niet goed gezind was, hebben we deze week enkel binnenopnames gemaakt. Nadien hebben we verdere research gedaan over het Sint-Felixpakhuis. Dat is het grootste stadsarchief van Antwerpen. Voor nieuwsgierigen die benieuwd zijn of ze Antwerpse voorouders hebben of willen weten waar hun straatnaam vandaan komt, dan is het Sint-Felixpakhuis the Place To be.
13 april is het erfgoeddag en uiteraard komt ook het Sint-Felixpakhuis aan bod. Daar kan je dan allerlei dromen vinden van Antwerpenaren. Deze actie startte enkele jaren geleden, als tegenreactie voor de tragische gebeurtenissen van Hans Van Temsche. De actie had als doel, om de dromen van antwerpenaren centraal te zetten en zo Antwerpen terug een goed imago te geven.
Donderdag hebben we in de vroege ochtend een aantal shots gemaakt van het infocentrum van het MAS. Een enthousiaste medewerkster bood spontaan haar hulp en zo hadden we meteen onze quote. In de namiddag gingen we over naar audio.
We strandden neer op het Pirateneilandje en staken meteen van wal door bezoekers te bestormen met allerlei vragen. Voel jij jou een piraat? Wat is een piraat? Maar vooral waarom zou je piraat willen zijn?
Zeker een leuke ervaring, nu nog afwachten of het ook geschikt audiomateriaal is voor een goede reportage.
Tot de volgende!
zaterdag 29 maart 2008
maandag 24 maart 2008
Morgen: F-DAY (filmdag)
MORGEN FILMDAG!
Hopelijk zijn de weergoden ons goedgezind , want morgen staat er weer een drukke filmdag op het programma.
Hieronder vinden jullie alvast een up-to-date van ons storyboard.
Indien het toch slecht weer wordt, gaan we over naar onze audioreportage.
Veel leesplezier en feel free to comment!
Storyboard Het Eilandje
Eerste scène: eilandje in geheel
1ste shot: Mediumshot van het Eilandje (vanuit loft gefilmd, is dus in vogelperspectief)
Tweede scène: Eilandje ochtendshots
Nieuwe shots: vele shots door elkaar verweven om de kijker te teasen bv. van het luxueuze Pomphuis, restaurants, ballet van Vlaanderen, loodswezen. We zullen eindigen met enkele shots die enkel ’s ochtends opgenomen kunnen worden (bijvoorbeeld joggende mensen, rolluiken die omhoog gaan, ochtendzon die weerkaatst op het water...)
DUS:
Mediumshot: mensen die aan het wandelen zijn aan de rand van het water
Mediumshot: mensen die aan het ontbijten zijn in een restaurantje
Close-up: mensen die aan het ontbijten zijn.
Close-up: van het havenboefje
Longshot: mensen die aan het werken zijn op boot
Mediumshot: schittering en reflectie op het water.
Longshot: Loodswezen
Mediumshot: Godefrispahkuis
Mediumshot: Pomphuis
Medium longshot: Ballet van Vlaanderen
3e scène: op de jachtboot, Festina Lente, zelf. Camera gericht op water, wanneer de boot aan het varen is. Verdere toelichting over Festina Lente, gekoppeld met een quote van kapitein Louis.
1e shot: Close-up van water gedurende enkele seconden (5sec)2e shot: kapitein quote3e shot: mediumshot pan van boot
4e scène: het Pomphuis.
We beginnen met een totaalshot van het pomphuis van buitenuit (met eventuele scherpte-onscherpte-effecten). Vervolgens gaan we over naar verschillende shots, van de rijkelijk gevulde wijnkelder en bar tot de keuken, tafels (eventueel met klanten) en niet te vergeten de subliem ingerichte toiletten. En om af sluiten brengen we een tilt die begint bij het restaurant op het gelijkvloers en eindigt bij de authentieke pompen op de benedenverdieping.
Storyboard Het Pomphuis (paasvakantie)
Shot 1: totaalshot van buitenuit. Spelen met blureffecten (Plakaat staat scherp op de voorgrond, het gebouw zelf is blur. Na enkele seconden rollen wijzigen
Shot 2: tafels met klanten
Shot 3: toiletten
Shot 4: bar of keuken
Shot 5: Tilt van boven naar beneden
Shot 7: Benedenverdieping
Shot 8: Quote loods
--------
+/- 25 sec
Laatste scène: Trendy dancing Lariva. Ook de big spender heeft af en toe nood aan een beetje ontspanning.
Laatste scène: Ballet van Vlaanderen?
Concreet: We beginnen sowieso op een stralende dag met de jachtboot, dan uitgebreid en luxueus uit eten gaan, om dan de dag af te sluiten in een trendy dancing of het ballet van Vlaanderen….?
Gebeten om meer te weten? Hou dan zeker onze blog in de gaten.
Want deze week voorspelt een week vol bedrijvigheid!
Hopelijk zijn de weergoden ons goedgezind , want morgen staat er weer een drukke filmdag op het programma.
Hieronder vinden jullie alvast een up-to-date van ons storyboard.
Indien het toch slecht weer wordt, gaan we over naar onze audioreportage.
Veel leesplezier en feel free to comment!
Storyboard Het Eilandje
Eerste scène: eilandje in geheel
1ste shot: Mediumshot van het Eilandje (vanuit loft gefilmd, is dus in vogelperspectief)
Tweede scène: Eilandje ochtendshots
Nieuwe shots: vele shots door elkaar verweven om de kijker te teasen bv. van het luxueuze Pomphuis, restaurants, ballet van Vlaanderen, loodswezen. We zullen eindigen met enkele shots die enkel ’s ochtends opgenomen kunnen worden (bijvoorbeeld joggende mensen, rolluiken die omhoog gaan, ochtendzon die weerkaatst op het water...)
DUS:
Mediumshot: mensen die aan het wandelen zijn aan de rand van het water
Mediumshot: mensen die aan het ontbijten zijn in een restaurantje
Close-up: mensen die aan het ontbijten zijn.
Close-up: van het havenboefje
Longshot: mensen die aan het werken zijn op boot
Mediumshot: schittering en reflectie op het water.
Longshot: Loodswezen
Mediumshot: Godefrispahkuis
Mediumshot: Pomphuis
Medium longshot: Ballet van Vlaanderen
3e scène: op de jachtboot, Festina Lente, zelf. Camera gericht op water, wanneer de boot aan het varen is. Verdere toelichting over Festina Lente, gekoppeld met een quote van kapitein Louis.
1e shot: Close-up van water gedurende enkele seconden (5sec)2e shot: kapitein quote3e shot: mediumshot pan van boot
4e scène: het Pomphuis.
We beginnen met een totaalshot van het pomphuis van buitenuit (met eventuele scherpte-onscherpte-effecten). Vervolgens gaan we over naar verschillende shots, van de rijkelijk gevulde wijnkelder en bar tot de keuken, tafels (eventueel met klanten) en niet te vergeten de subliem ingerichte toiletten. En om af sluiten brengen we een tilt die begint bij het restaurant op het gelijkvloers en eindigt bij de authentieke pompen op de benedenverdieping.
Storyboard Het Pomphuis (paasvakantie)
Shot 1: totaalshot van buitenuit. Spelen met blureffecten (Plakaat staat scherp op de voorgrond, het gebouw zelf is blur. Na enkele seconden rollen wijzigen
Shot 2: tafels met klanten
Shot 3: toiletten
Shot 4: bar of keuken
Shot 5: Tilt van boven naar beneden
Shot 7: Benedenverdieping
Shot 8: Quote loods
--------
+/- 25 sec
Laatste scène: Trendy dancing Lariva. Ook de big spender heeft af en toe nood aan een beetje ontspanning.
Laatste scène: Ballet van Vlaanderen?
Concreet: We beginnen sowieso op een stralende dag met de jachtboot, dan uitgebreid en luxueus uit eten gaan, om dan de dag af te sluiten in een trendy dancing of het ballet van Vlaanderen….?
Gebeten om meer te weten? Hou dan zeker onze blog in de gaten.
Want deze week voorspelt een week vol bedrijvigheid!
woensdag 19 maart 2008
Deel 2 : Het Eilandje staat te koop
Het gebied dat nu overeenkomt met wat men het Eilandje noemt, is in feite de oude havenbuurt. Het lag vroeger binnen de stadsmuren en de nabijheid bij de stadskern heeft ervoor gezorgd dat het gebied geëvolueerd is naar een verstedelijkt havengebied.
Intussen is de expansiedrang van de Antwerpse haven niet meer te temperen zodat het kerngebied van de Antwerpse haven steeds meer verwijderd raakt van de stad zelf en dus ook van het Eilandje. Ten noorden van de stad werden dokken en andere aanlegplaatsen gebouwd die meer landinwaarts lagen ten opzichte van de Schelde. De verouderde haveninfrastructuur van het Eilandje kon zo niet langer optoornen tegen de uitgebreide delen van de nieuwe haven. De scheepvaart is in de loop der jaren immers ook geëvolueerd. Diepere dokken en verbeterde technieken voor het laden en lossen zijn maar 2 voorbeelden van de voorsprong die bepaalde delen van de haven hadden op het oorspronkelijke gebied. Op die manier raakte het Eilandje steeds verder verzeild van de kernactiviteiten die zich op de Antwerpse haven voordeden. Het werd een verpauperd, verwaarloosd gebied waar zich naast de scheepslui ook veel armoedezaaiers gingen vestigen. Niet bepaald het beeld dat we vandaag hebben.
Terwijl de stad alsmaar groeide, raakte het Eilandje steeds maar verder achterop. Maar dat had ook zijn gevolgen. In de drukke stad kwam privé-initiatief steeds moeilijker tot zijn recht. Nieuwbouwprojecten en de herbouwingen van enkele musea die niet meer aan de Europese richtlijnen voldeden, konden nauwelijks nog ten uitvoer worden gebracht. Tot dat op een gegeven moment enkele investeerders hun ogen op het Eilandje lieten vallen. De wijk had de reputatie van het lelijke eendje van Antwerpen te zijn, maar de vastgoedprijzen waren de voorgaande jaren wel fors gedaald. Na korte onderhandelingen met het stadsbestuur werd besloten dat het Eilandje opnieuw leefbaar gebied moest worden. Het verwaarloosde gebied werd massaal te koop gezet en het regende bouwaanvragen tijdens de eerste maanden. Onder toezicht van een jury werd de openbare verkoop van 3 eerste grote lappen grond gestart. In deze jury zaten Baron Delwaide (manager van de Haven Antwerpen), Ludo Van Campenhout (schepen Ruimtelijke Ordening van Antwerpen), Eddy Bruyninckx (CEO van Haven Antwerpen) en René Daniëls (projectmanager het Eilandje). Pakhuizen, loodsen en douanegebouwen verdwenen en in de plaats kwamen loften, woontorens en zakenkantoren. Bovendien werd aan het Bonapartedok de jachthaven aangebouwd. De Montevideogebouwen werden voor 3 miljoen verkocht, 'De Shop' en het land Kattendokdijk-Westkaai respectievelijk voor € 1.151.000 en 10 miljoen €. De verkoop is officieel begonnen op 22 maart 2002 (intussen 6 jaar geleden) en het blijft verbijsterend om zien hoe fors de vastgoedprijzen zijn gestegen in vergelijking met nu. De vastgoedmakelaars hebben er alvast uitstekende zaken gedaan.
Uiteraard is het hier natuurlijk niet bij gebleven. Comfortrijke woongebieden vragen namelijk ook om een specifieke accomodatie. Dat leest u volgende week in Deel 3.
Intussen is de expansiedrang van de Antwerpse haven niet meer te temperen zodat het kerngebied van de Antwerpse haven steeds meer verwijderd raakt van de stad zelf en dus ook van het Eilandje. Ten noorden van de stad werden dokken en andere aanlegplaatsen gebouwd die meer landinwaarts lagen ten opzichte van de Schelde. De verouderde haveninfrastructuur van het Eilandje kon zo niet langer optoornen tegen de uitgebreide delen van de nieuwe haven. De scheepvaart is in de loop der jaren immers ook geëvolueerd. Diepere dokken en verbeterde technieken voor het laden en lossen zijn maar 2 voorbeelden van de voorsprong die bepaalde delen van de haven hadden op het oorspronkelijke gebied. Op die manier raakte het Eilandje steeds verder verzeild van de kernactiviteiten die zich op de Antwerpse haven voordeden. Het werd een verpauperd, verwaarloosd gebied waar zich naast de scheepslui ook veel armoedezaaiers gingen vestigen. Niet bepaald het beeld dat we vandaag hebben.
Terwijl de stad alsmaar groeide, raakte het Eilandje steeds maar verder achterop. Maar dat had ook zijn gevolgen. In de drukke stad kwam privé-initiatief steeds moeilijker tot zijn recht. Nieuwbouwprojecten en de herbouwingen van enkele musea die niet meer aan de Europese richtlijnen voldeden, konden nauwelijks nog ten uitvoer worden gebracht. Tot dat op een gegeven moment enkele investeerders hun ogen op het Eilandje lieten vallen. De wijk had de reputatie van het lelijke eendje van Antwerpen te zijn, maar de vastgoedprijzen waren de voorgaande jaren wel fors gedaald. Na korte onderhandelingen met het stadsbestuur werd besloten dat het Eilandje opnieuw leefbaar gebied moest worden. Het verwaarloosde gebied werd massaal te koop gezet en het regende bouwaanvragen tijdens de eerste maanden. Onder toezicht van een jury werd de openbare verkoop van 3 eerste grote lappen grond gestart. In deze jury zaten Baron Delwaide (manager van de Haven Antwerpen), Ludo Van Campenhout (schepen Ruimtelijke Ordening van Antwerpen), Eddy Bruyninckx (CEO van Haven Antwerpen) en René Daniëls (projectmanager het Eilandje). Pakhuizen, loodsen en douanegebouwen verdwenen en in de plaats kwamen loften, woontorens en zakenkantoren. Bovendien werd aan het Bonapartedok de jachthaven aangebouwd. De Montevideogebouwen werden voor 3 miljoen verkocht, 'De Shop' en het land Kattendokdijk-Westkaai respectievelijk voor € 1.151.000 en 10 miljoen €. De verkoop is officieel begonnen op 22 maart 2002 (intussen 6 jaar geleden) en het blijft verbijsterend om zien hoe fors de vastgoedprijzen zijn gestegen in vergelijking met nu. De vastgoedmakelaars hebben er alvast uitstekende zaken gedaan.
Uiteraard is het hier natuurlijk niet bij gebleven. Comfortrijke woongebieden vragen namelijk ook om een specifieke accomodatie. Dat leest u volgende week in Deel 3.
maandag 17 maart 2008
Wandelzoektocht : 'Speuren naar een leeftbare stad'
Onder het motto : 'Speuren naar een leefbare stad ' organiseert ARGUS, de Stedelijke Milieudienst Antwerpen jaarlijks een wandelzoektocht in een bepaalde stadswijk. Het doel van dit initiatief is een breder beeld scheppen over de mogelijkheden en bedreigingen van het milieu in deze stadswijk. Dit jaar heeft men gekozen voor het Eilandje.
Jammer genoeg vind het evenement steeds plaats in het najaar zodat we nog net niet op de hoogte waren van onze opdracht. Het had in ieder geval een mooie mogelijkheid kunnen zijn om aan interessante informatie te geraken.
Uiteindelijk is het ook nog maar 3 maanden geleden en dus zeker de moeite om er een stukje over te schrijven.
Het cirkelvormig traject van de wandeltocht had zowel begin als eindpunt aan het 'Loodsgebouw' in de Tavernierkaai. Vandaar wandelt men noordwaarts naar het oud havengebied dat nu uiteraard het Eilandje genoemd wordt. Daarna Onderweg kregen de wandelaars verschillende vragen op te lossen over het Eilandje van vroeger en nu. Met behulp van een wegbeschrijving en enkele foto's van herkenningspunten vertrokken de wandelaars aan hun 3 uur durende trip.
Uiteindelijk stellen we ons nog steeds de vraag wat de conclusies nu zijn over het leefmilieu in deze omgeving. Ik ga alvast op zoek naar enkele reacties die ik hier ook kan posten.
Jammer genoeg vind het evenement steeds plaats in het najaar zodat we nog net niet op de hoogte waren van onze opdracht. Het had in ieder geval een mooie mogelijkheid kunnen zijn om aan interessante informatie te geraken.
Uiteindelijk is het ook nog maar 3 maanden geleden en dus zeker de moeite om er een stukje over te schrijven.
Het cirkelvormig traject van de wandeltocht had zowel begin als eindpunt aan het 'Loodsgebouw' in de Tavernierkaai. Vandaar wandelt men noordwaarts naar het oud havengebied dat nu uiteraard het Eilandje genoemd wordt. Daarna Onderweg kregen de wandelaars verschillende vragen op te lossen over het Eilandje van vroeger en nu. Met behulp van een wegbeschrijving en enkele foto's van herkenningspunten vertrokken de wandelaars aan hun 3 uur durende trip.
Uiteindelijk stellen we ons nog steeds de vraag wat de conclusies nu zijn over het leefmilieu in deze omgeving. Ik ga alvast op zoek naar enkele reacties die ik hier ook kan posten.
woensdag 12 maart 2008
Deel 1 : de dokkenperiode
Dat de traditionele, door water omsloten havenbuurt 'het Eilandje' wordt genoemd, zal zelfs de grootste idioot niet tot verstomming slaan. Het gebied wordt tot één van de oudste havengebieden gerekend en heeft dit imago imago al sinds de Middeleeuwen. Toch heeft het een dynamisch verleden achter zich liggen.
In de loop der jaren werd er gebouwd en verbouwd, gesloopt en heropgebouwd zodat je een volledig fotoalbum nodig hebt om de urbanisatie stap voor stap na te gaan. Daarom bekijken we enkele sleutelmomenten die het Eilandje hebben gemaakt tot wat het vandaag is.
Aanvankelijk waren grote delen van het huidige Eilandje moerasgebied, maar dat veranderde toen de Antwerpse haven in de tweede helft van 16de eeuw nood had aan uitbreiding. In deze periode steeg het aantal passerende schepen zo drastisch dat de haven niet kon bijbenen met aanlegcapaciteit. Schepen moesten vaak 6 weken wachten vooraleer ze geladen of gelost konden worden. Daarom bedacht de beroemde stedenbouwkundige Gilbert van Schoonbeke een uitbreidingsplan dat een gebied van om en rond de 25 hectare binnen de stadsmuren bracht.
Er werden 3 nieuwe binnenhavens plus een woongebiedwerd gebouwd dat werd afgebakend met vlieten (waterlopen). De woonwijk werd Nieuwstad genoemd terwijl de vlieten met sas-en sluispoorten van de Schelde werden afgesloten.
Maar in de daaropvolgende eeuwen was de uitbreidingsdrang van de Antwerpse haven natuurlijk nog niet gestild. De concurrentie van snel groeiende havens als Rotterdam en Le Havre zat daar natuurlijk voor veel tussen.
In het begin van de 20e eeuw begon de bouw van het Bonapartedok en het Willemdok. De vlieten die tot toen altijd de basis van het Eilandje hebben gevormd verdwenen of werden net verbreed (naargelang men dit bekijkt natuurlijk!) zodat nu het Entrepotdok (oosten), Kattendijkdok en Houtdok (noorden) de omhullende basis vormden. De kern van het Eilandje waren nu de woonwijken waar arbeidersgezinnen en diens patrons zich vlakbij hun werk schaarden. Het Eilandje werd de hotspot van de Antwerpse haven toen tal van bedrijven zich er kwamen vestigen.
Loodsen, pakhuizen, magazijnen, hangaars en grote douanegebouwen werden op de kaaien gebouwd en brachten extra werkegelegenheid aan.
Toch had het Eilandje in deze periode ook al zijn gezellige plekjes. Over het algemeen was het een vuile, verwaarloosde buurt die niet aantrekkelijk werd bevonden omwille van de dominante nijverheid. Maar havenarbeiders vormde er een eigen gemeenschap die de gewoonte had dichtbij hun werk te vertoeven. Ook zij hadden nood aan ontspanning en vrije tijd in hun naaste omgeving en dat zorgde voor meer gezelligheid in deze doorgans grauwe omgeving. Kleine cafeetjes en dancings zoals 'Savannah' en 'Big-Ben' werden 's avonds bezocht door de havenbevolking nadat ze dikwijls van de binnenstad terugkwamen.
Als we vandaag op het Eilandje rondwandelen merken we echter nog maar weinig van deze gezellige arbeidscultuur. Eenvoud wordt nu overstegen door weelde en monumentaliteit. Het eilandje krijgt een grondige facelift. De teloorgang van dit druk stukje havengebied leest u volgend week op woensdag in het tweede deel van deze driedelige reeks.
In de loop der jaren werd er gebouwd en verbouwd, gesloopt en heropgebouwd zodat je een volledig fotoalbum nodig hebt om de urbanisatie stap voor stap na te gaan. Daarom bekijken we enkele sleutelmomenten die het Eilandje hebben gemaakt tot wat het vandaag is.
Aanvankelijk waren grote delen van het huidige Eilandje moerasgebied, maar dat veranderde toen de Antwerpse haven in de tweede helft van 16de eeuw nood had aan uitbreiding. In deze periode steeg het aantal passerende schepen zo drastisch dat de haven niet kon bijbenen met aanlegcapaciteit. Schepen moesten vaak 6 weken wachten vooraleer ze geladen of gelost konden worden. Daarom bedacht de beroemde stedenbouwkundige Gilbert van Schoonbeke een uitbreidingsplan dat een gebied van om en rond de 25 hectare binnen de stadsmuren bracht.
Er werden 3 nieuwe binnenhavens plus een woongebiedwerd gebouwd dat werd afgebakend met vlieten (waterlopen). De woonwijk werd Nieuwstad genoemd terwijl de vlieten met sas-en sluispoorten van de Schelde werden afgesloten.
Maar in de daaropvolgende eeuwen was de uitbreidingsdrang van de Antwerpse haven natuurlijk nog niet gestild. De concurrentie van snel groeiende havens als Rotterdam en Le Havre zat daar natuurlijk voor veel tussen.
In het begin van de 20e eeuw begon de bouw van het Bonapartedok en het Willemdok. De vlieten die tot toen altijd de basis van het Eilandje hebben gevormd verdwenen of werden net verbreed (naargelang men dit bekijkt natuurlijk!) zodat nu het Entrepotdok (oosten), Kattendijkdok en Houtdok (noorden) de omhullende basis vormden. De kern van het Eilandje waren nu de woonwijken waar arbeidersgezinnen en diens patrons zich vlakbij hun werk schaarden. Het Eilandje werd de hotspot van de Antwerpse haven toen tal van bedrijven zich er kwamen vestigen.
Loodsen, pakhuizen, magazijnen, hangaars en grote douanegebouwen werden op de kaaien gebouwd en brachten extra werkegelegenheid aan.
Toch had het Eilandje in deze periode ook al zijn gezellige plekjes. Over het algemeen was het een vuile, verwaarloosde buurt die niet aantrekkelijk werd bevonden omwille van de dominante nijverheid. Maar havenarbeiders vormde er een eigen gemeenschap die de gewoonte had dichtbij hun werk te vertoeven. Ook zij hadden nood aan ontspanning en vrije tijd in hun naaste omgeving en dat zorgde voor meer gezelligheid in deze doorgans grauwe omgeving. Kleine cafeetjes en dancings zoals 'Savannah' en 'Big-Ben' werden 's avonds bezocht door de havenbevolking nadat ze dikwijls van de binnenstad terugkwamen.
Als we vandaag op het Eilandje rondwandelen merken we echter nog maar weinig van deze gezellige arbeidscultuur. Eenvoud wordt nu overstegen door weelde en monumentaliteit. Het eilandje krijgt een grondige facelift. De teloorgang van dit druk stukje havengebied leest u volgend week op woensdag in het tweede deel van deze driedelige reeks.
Pompen of (ver)zuipen...Het Pomphuis
Op Het Eilandje kun je genieten van de immense jachthaven, evenals culturele bezienswaardigheden. Een eindje verderop is er bovendien de mogelijkheid tot gezellig tafelen op culinair topniveau met de ganse familie in “Het Pomphuis”.
Het Pomphuis ligt aan het uiteinde van Het Eilandje, of aan het begin van de Haven van Antwerpen. Dit gebouw heeft altijd gediend als plaats om de droogdok van Europa leeg te pompen, maar werd uiteindelijk buiten werking gesteld in 1982. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze 62 jaren van intens werken aan de Antwerpse haven ervoor gezorgd heeft dat de Momumentenzorg Het Pomphuis in haar armen heeft gesloten.
In mei 2002 heropende Het Pomphuis als restaurant. En wat voor één. De menukaart omvat gerechten vanuit een Franse keuken met steeds verrassende en vernieuwende desserts. De wijnkaart is voorzien van een uitgebreide waaier aan kwaliteitsvolle wijnen vanuit alle hoeken van de wereld. Het is zelfs mogelijk om een kijkje te gaan nemen in deze bijzondere wijnkelder op de benedenverdieping naast de grote dokpompen van weleer.
Toen we binnenkwamen maakte het trendy en romantische interieur een heuse indruk op ons. Het idee dat vroeger hier dé herstellingsplaats van de Red Star Line schepen waren, wordt in de realiteit nog extra benadrukt doordat de authentieke pompen nog steeds aanwezig waren. Maar de architect die het schepenhuis heeft omgetoverd tot dit restaurant verdient toch de dikste pluim. Hieronder een klein visitekaartje voor de nieuwsgierige lekkerbekken:
Het Pomphuis
Siberiastraat z/n
2030 Antwerpen
Tel: 03/770.86.25
Fax: 03/770.86.10
Openingsuren:
Ma-Do van 12.00 tot 15.00 en van 18.00 tot 22.30
Vr-Za van 12.00 tot 15.00 en van 18.00 tot 23.00
Zo doorlopend van 12.00 tot 22.00
Email: info@het pomphuis.be
Online reserveren?
Bezoek de website http://www.hetpomphuis.be onder reservaties!
Het Pomphuis ligt aan het uiteinde van Het Eilandje, of aan het begin van de Haven van Antwerpen. Dit gebouw heeft altijd gediend als plaats om de droogdok van Europa leeg te pompen, maar werd uiteindelijk buiten werking gesteld in 1982. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze 62 jaren van intens werken aan de Antwerpse haven ervoor gezorgd heeft dat de Momumentenzorg Het Pomphuis in haar armen heeft gesloten.
In mei 2002 heropende Het Pomphuis als restaurant. En wat voor één. De menukaart omvat gerechten vanuit een Franse keuken met steeds verrassende en vernieuwende desserts. De wijnkaart is voorzien van een uitgebreide waaier aan kwaliteitsvolle wijnen vanuit alle hoeken van de wereld. Het is zelfs mogelijk om een kijkje te gaan nemen in deze bijzondere wijnkelder op de benedenverdieping naast de grote dokpompen van weleer.
Toen we binnenkwamen maakte het trendy en romantische interieur een heuse indruk op ons. Het idee dat vroeger hier dé herstellingsplaats van de Red Star Line schepen waren, wordt in de realiteit nog extra benadrukt doordat de authentieke pompen nog steeds aanwezig waren. Maar de architect die het schepenhuis heeft omgetoverd tot dit restaurant verdient toch de dikste pluim. Hieronder een klein visitekaartje voor de nieuwsgierige lekkerbekken:
Het Pomphuis
Siberiastraat z/n
2030 Antwerpen
Tel: 03/770.86.25
Fax: 03/770.86.10
Openingsuren:
Ma-Do van 12.00 tot 15.00 en van 18.00 tot 22.30
Vr-Za van 12.00 tot 15.00 en van 18.00 tot 23.00
Zo doorlopend van 12.00 tot 22.00
Email: info@het pomphuis.be
Online reserveren?
Bezoek de website http://www.hetpomphuis.be onder reservaties!
maandag 10 maart 2008
Finally CONCEPT
Ready or not:
hier komt het eerste concept. Let wel, dit is een "brainstormconcept". Dus eventuele aanpassingen zullen zeker gebeuren en dit zal zeker ook nog evolueren.
Concept pleintje Het Eilandje
Invalshoek: een reportage voor de “big spender”
Dus: jachthaven centraal.
1e shot: Longshot van het eilandje in vogelperspectief (vragen aan mensen om in hun loft een opname te doen)
Dan fade out met slagzin: inspirend, intrigerend eilandje??
Nieuwe shots: vele shots door elkaar verweven om de kijker te teasen bv. van het luxueuze pomphuis, restaurants, ballet van vlaanderen, dan laatste shot wordt jachthaven.
2e shot: op de jachtboot zelf.
Camera gericht op water, wanneer de boot aan het varen is. (gegevens opgeschreven en ook al in contact gekomen met de stuurman en de kapitein)
3e shot: jachtboot verder toelichten, quote kapitein?
Laatste shot: pomphuis???
(cyclus, proberen van steeds met een tilt naar een andere scène te gaan, dus van boot naar beneden tilten op het water of lucht en in een andere scène binnenvallen naar pomphuis)
(zie rushes, we gaan proberen snel eens een fimpje te posten!)
We beginnen sowieso op een stralende dag met de jachtboot, dan uitgebreid en luxueus uit eten gaan, om dan de dag af te sluiten in een trendy dancing….?
hier komt het eerste concept. Let wel, dit is een "brainstormconcept". Dus eventuele aanpassingen zullen zeker gebeuren en dit zal zeker ook nog evolueren.
Concept pleintje Het Eilandje
Invalshoek: een reportage voor de “big spender”
Dus: jachthaven centraal.
1e shot: Longshot van het eilandje in vogelperspectief (vragen aan mensen om in hun loft een opname te doen)
Dan fade out met slagzin: inspirend, intrigerend eilandje??
Nieuwe shots: vele shots door elkaar verweven om de kijker te teasen bv. van het luxueuze pomphuis, restaurants, ballet van vlaanderen, dan laatste shot wordt jachthaven.
2e shot: op de jachtboot zelf.
Camera gericht op water, wanneer de boot aan het varen is. (gegevens opgeschreven en ook al in contact gekomen met de stuurman en de kapitein)
3e shot: jachtboot verder toelichten, quote kapitein?
Laatste shot: pomphuis???
(cyclus, proberen van steeds met een tilt naar een andere scène te gaan, dus van boot naar beneden tilten op het water of lucht en in een andere scène binnenvallen naar pomphuis)
(zie rushes, we gaan proberen snel eens een fimpje te posten!)
We beginnen sowieso op een stralende dag met de jachtboot, dan uitgebreid en luxueus uit eten gaan, om dan de dag af te sluiten in een trendy dancing….?
donderdag 6 maart 2008
Het Eilandje : een nieuw gelaat (inleiding)
Het Eilandje is de laatste 5 jaar sterk aan het evolueren. Tien jaar terug was het nog havengebied, nu is het inmiddels woongebied en recreatiezone geworden.
Bedrijven hadden er loodsen en aanlegplaatsen en ook transportbedrijven hadden meer dan genoeg werk. Ik vind het verbazingwekkend dat handel en industrie de duimen hebben moeten leggen voor cultuur en woongebieden. Nochtans horen we zoveel over de uitbreiding van de haven. Het bekendste voorbeeld is wellicht Doel, waar de volledige dorpskern plaats moest ruimen voor de aanleg van het felbesproken Deurganckdok. Op het Eilandje zien we echter de omgekeerde beweging. Ik ga een poging doen om het nieuwe gezicht van het Eilandje in 3 delen te beschrijven.
BM, Bekende Modeontwerper gespot
De bekende modeontwerper Dries Van Noten heeft zijn intrek genomen in het Godfrispakhuis op het Eilandje.
Dries Van Noten is een internationale waarde in de modewereld. Hij behoort tot de zogenaamde 'Antwerp 6'. Die titel heeft hij te danken, door zijn modedebuut in Londen(1986). Maar hij was niet de enige Belg, ook Ann Demeulemeester, Walter Van Beirendonck, Dirk Van Saene, Dirk Bikkembergs en Marina Yee waren van de partij.
'Antwerp 6' was geboren.
In 1989 was de bekendheid van de ontwerper zo groot geworden dat hij zijn eerste boetiek opende, 'het modepaleis' in Antwerpen. Enkele jaren later volgden showrooms in Parijs, Milaan, Tokyo, Hong Kong en vele andere steden. Later opende hij in Hong Kong ook een winkel.
Dries Van Noten is een internationale waarde in de modewereld. Hij behoort tot de zogenaamde 'Antwerp 6'. Die titel heeft hij te danken, door zijn modedebuut in Londen(1986). Maar hij was niet de enige Belg, ook Ann Demeulemeester, Walter Van Beirendonck, Dirk Van Saene, Dirk Bikkembergs en Marina Yee waren van de partij.
'Antwerp 6' was geboren.
In 1989 was de bekendheid van de ontwerper zo groot geworden dat hij zijn eerste boetiek opende, 'het modepaleis' in Antwerpen. Enkele jaren later volgden showrooms in Parijs, Milaan, Tokyo, Hong Kong en vele andere steden. Later opende hij in Hong Kong ook een winkel.
dinsdag 4 maart 2008
Help een handje, koop een handje
Anterwerpen zoekt sponsers voor het bouwen van het MAS (museum aan de stroom). Want binnen het financieel plaatje ontbreekt nog steeds 3 miljoen euro. De actie richt zich voornamelijk op de particulier, bedrijven mogen zelf niet mee doen. Iedereen die wilt sponseren kan een handje kopen ter waarde van 1000 euro. Die komen dan allemaal aan de gevel. Uiteraard verwijzen de handjes naar de hand die Brabo (bekend standbeeld aan het Steen) afhakte. De naam van elke schenker komt in de hal.
Buiten die actie, zijn er ook doelgerichte acties naar bedrijven toe. Het museum krijgt vier founders. Ook komen er nog eens acht hoofdsponsers, naar wie de museumzalen vernoemd worden.
Wie betaalt het MAS
Subsidie: Vlaamse Gemeenschap: 21 miljoen euro
Stad Antwerpen: 18,062 miljoen euro
Stadsvernieuwingsfonds Vlaanderen: 2,4 miljoen euro
Bedrijven: 4 miljoen euro
Particulieren die handjes kopen: 3 miljoen euro
verkoop gebouw Etnografisch Museum: 7 miljoen euro
Recuperatie BTW: 500 000 euro
Totaal: 55,962 miljoen euro
Bron: Goossenaerts, K. (29 februari 2008). MAS verkoopt handjes. De Standaard, geraadpleegd op 3 maart 2008.
Buiten die actie, zijn er ook doelgerichte acties naar bedrijven toe. Het museum krijgt vier founders. Ook komen er nog eens acht hoofdsponsers, naar wie de museumzalen vernoemd worden.
Wie betaalt het MAS
Subsidie: Vlaamse Gemeenschap: 21 miljoen euro
Stad Antwerpen: 18,062 miljoen euro
Stadsvernieuwingsfonds Vlaanderen: 2,4 miljoen euro
Bedrijven: 4 miljoen euro
Particulieren die handjes kopen: 3 miljoen euro
verkoop gebouw Etnografisch Museum: 7 miljoen euro
Recuperatie BTW: 500 000 euro
Totaal: 55,962 miljoen euro
Bron: Goossenaerts, K. (29 februari 2008). MAS verkoopt handjes. De Standaard, geraadpleegd op 3 maart 2008.
Abonneren op:
Posts (Atom)
